این آخرین جوابه این قصه ها رو بس کن
ما راهمون یکی نیست پرواز از این قفس کن
من کهنه برکه ای پیر من راکد و زمین گیر
از خواب رخوت من پروانه شو پر بگیر
با من نمون که با من امید تازگی نیست
از پیله گی رها شو این رسم زند گی نیست
بی من برو که بی من بال و پر تو واشه
تا سهم من از این عشق شرمند گی نباشه
معصوم من سفر کن نازک پر خیالم
تا من به مرگ این عشق تا زنده ام ببالم .
...نمیدونم اینی که میگم درسته یا نه؟ :
عشق واقعی در ازاد گذاشتن و گذشتن از معشوق هست
نه در بند کردن و تصاحب اون!!
..و البته اون هم اگه واقعا عاشق شما باشه ...هیچوقت از این حقی که براش قایل شد ین استفاده نمی کنه وتا همیشه تو زندان قلبتون میمونه . . .شاد و آزاد...
با تشکر از شما