قصه من :قصه کلاغ . . .              خروسخونه کی میدونه   آخر شب چی میشه؟        کی عشقشو گم میکنه   کی عاشق کی میشه.        اون که رسید از راه دور    دوباره راهی میشه        دریا تو خشکی می میره    یا غرق ماهی میشه . . .        یه قصه ای هست که هنوز    کسی نخونده اونو        برات ترانه می کنم    کلاغ قصه  مونو        می گم چرا کلاغ سیا    نمی رسه به خونه        تا رو سیاهی به تن     کلاغ ما نمونه:               زمستونی بود و کلاغ       رو شاخه ای لونه ای داشت        که ابر  سنگینی رسید     برف و رو شاخه جا گذاشت        برف واسه شاخه های لخت    قصه یخبندونو گفت        کلاغه فریادی خوش از   آخر شاهنامه شنفت!!        تا که بره پر بگیره    لونه اشو رو ماه بسازه:        دستای اسمونو دید  . . . مهتاب وتو چاه میندازه        نمی دونست کجا بره      نمی دونست کد ومه ماه        اونکه تو اسمونه شب     یا اونکه افتاده تو چاه          طفلکی گیج و هاج و واج     بین زمین و اسمون        یه عمره مونده توی راه      کلاغ پیر قصه مون         تا که می ره پر بگیره     لونه اشو رو ماه بسازه         دستای اسمون بازم     مهتاب و تو چاه می ندازه         نمی دونه کجا بره     نمی دونه کدومه ماه         اون که تو اسمونه شب     یا اونکه افتاده و چاه         طفلکی گیج و هاج وواج     بین زمین و اسمون         یه عمره مونده توی راه       کلاغ پیر قصه امون  .  . . .هیچ وقت این جمله پایانی قصه های کودکانه رو دوست نداشتم .! یه جورایی با چیزایی به این سادگی فرهنگ سازی میکنیم .  . .انگار که هیچوقت قرار نیست کلاغه به خونه اش برسه  . . .از همون شبای بچه گی تو بغل پدر و مادر لنگ در هوا وبلا تکلیف میمونیم تا وقتی بزرگ بشیم و بمییریم.!!!  کاش از این به بعد اخرقصه هامون رو یه جور دیگه تموم کنیم . . .یه جورایی که هرکی به هرچی و هرجا و هرکی که میخواد برسه . . .حتی کلاغ سیاه.!!!               قصه ما به سر رسید  کلاغه به خونه ا شون  رسید.               بالا رفتیم ماست بود  قصه ما راست بود               پایین اومد یم  د وغ بود   قصه ما راست بود.                                                                     با تشکر از شما