دروغ
بیا به هم دروغ بگیم نه اینکه هرچی بود بگیم
بیا زیر چرخ کبود هرچی که راست نبود بگیم ..!! :
بعد یکی نبود کی بود ؟!! بگیم یه طاق رنگی بود
بگیم که شهر قصه مون شباش به این قشنگی بود....
اونجایی که تو هیچ د لی غصه و غم جا نمی شد
<<هیچ کی به جرم عاشقی بی کس و تنها نمی شد...>>
هیچ جاده ای مسافر و به خاک غربت نمی برد
آفتاب تن طلایی تو غروب غربت نمی مرد
از مهربونی که نپرس
هرچی برات بگم کمه
زخم دلت که تازه شد
تو دست کی یه مرهمه؟؟؟
هر د لی قد عشقی بود تو شهر قصه های دور
یه آسمون ستاره داشت حتی دلای سوت و کور
اونجا تموم آد ما راس راسی دلباخته بودن
دروغ که نیست به پای هم سوخته بودن ساخته بودن
از مهربونی که نپرس
هرچی برات بگم کمه
زخم دلت تازه نشه
دریغ از یه مرهمه .
.....۵-۶ سال پیش که این دروغ رو مینوشتم.....هنوز فکر می کردم واقعا آدما دارن به پای هم می سوزن و می سازن....به همین خاطر هم یه جاییش نوشتم:دروغ که نیست به پای هم سوخته بودن ساخته بودن.....
اما امروز با گذشت این سالها میبینم که نه ....اینطور نیست که آدما به پای هم سوخته باشن و ساخته باشن...بلکه درستش اینه که عده ای می سوزن (بخونید:میسوزونند!) و عده ای میسازن ....آره گمونم اینطوری درست تره ........
........هیچی به قدر این قصه ها و ضرب المثلا وحکایتا به باور ها و فرهنگ ما آسیب نرسونده..... معلوم هم نیست از کجا ا ومدن و کی گفته؟...درسته؟..غلطه؟؟؟....همه مون هم همین طوری کتره ای فله ای و دربست اونا رو قبول که داریم هیچ تازه به ضرب زور و تکرار به بچه و نوه و نتیجه و یتیمچه و ......باقی اهل قبیله هم می قبولونیم که ...راسته..درسته...
...نه والله...نه بالله....هیچی درست نیست ...مگر اینکه خودمون فکر کنیم و به درستیش برسیم ........ا صلا همه اش غلطه مگر اینکه خلافش ثابت بشه !!............(البته نه به این شوری که من میگم...چون خیلیهاش هم به فرهنگ ما کمک کرده و عین حقیقته))
..اما واقعا یه لحظه ..حداقل فقط یه لحظه به درستی هرچیزی که میشنویم...فکر کنیم و بعد قبولش کنیم:
شک نکن به آنکه به تو می گوید بترس!..بلکه بترس از آنکه به تو می گوید شک نکن .
با تشکر از شما
اشکان ؟؟؟ خالی نبند !!! تو و دروغ؟؟؟ آخه یه چیزی بگو آدم باورش شه !!!
ولی گذشته از این حرفا یه جورایی راست می گی... گرچه که دلم نمی خواد به حرفهایی که زدی اعتراف کنم ولی... یه جورایی راست می گی... حیف...
سلام اقا اشکان
ممنون که بهم سر زدید و ممنون از نظرات خوبتون... امیدوارم شما رو بعنوان یه خواننده خوب وبلاگم از دست ندم که در اینصورت هم مایه خرسندی بنده خواهدشد که کامنتهای شما عزیز رو بخونم هم اینکه شما دیگه وسط فیلم نمیرسی و یاد برنامه های ماهواره ای نمی افتی و ... اینا... بعد هم وبلاگ من کجاش تاریکه من که جز رنگ آبی خوشگل چیزی نمیبینم....
من تمام پستهای این صفحه روخوندم تامبادا حسی مشابه حس شما بهم دست بده... من معمولا وقتی با وبلاگ جدیدی اشنا میشم برای اینکه دستم بیاد نویسنده وبلاگ چه افکاری داره همه پستهای اخیرش رو میخونم.... در مورد اینکه به همه ۱۵ وبلاگ آپ شده هر بار سر میزنید اما کمتر پیش میاد بهتون سر بزنن باید بگم اینطور که از ارشیو پیدا ست تازه به جمع ما پیوستید و مطمئن باشید به زودی دوستان خوبی پیدا میکنید... در مورد لینکهای خوب هم باید بگم من تمام لینکهایی که تو وبلاگم گذاشتم رو دوست دارم و شما میتونین با همه اونا اشنا بشید چون واقعا خوب مینویسند....
و اما در مور این پست... باید بگم کن کاملا با خرفتون موافقم.. در مورد سوختن و ساختن این نکته هم هست که اصولا من زیاد دیدم کسانی رو که با سوختن میسازند... میدونید ناعدالتی از اونجا ناشی میشه که بعصی ها واسه خودشون این توقع رو میسازن که طرف مقابل باید بسازن و هیچ تلاشی نمیکنن که بخوان خودشون رو سازگار کنن ... واسه همین یکی میسوزه تا بسازه و دیگری نه میسوره و نه میسازه فقط لذت میبره
نمی شه گفت همه غلط هستند...مثلا این که دل به دل راه داره اساسا غلطه...و این که می گه از دل برود هر آنکه از دیده رود به شدت درست...